Günümüz Yusufları

Safvet Senih

04 Eki 2017 12:21

Seni kuyuya atan

Seni bir meçhule giden bir kervana satan

İşte o hafakan

Seni esir pazarında

Üç beş kuruşa paylayan

İşte o kafa

Seni yıllar yılı

Hapislerde tutan

Seni bin defa

Beraatten sonra

Yeni mengenelerde sıkan

Yine o hafakan

Hasan Feyzi diliyle hitap edelim sana:

“Boyun bâlâ, gözün şehlâ, gören mecnun seni Leyla ,

Sözün ferşte, gözün Arşta, gönül meftun sana cânâ,

Nikabın nur, nigâhın nur, hitabın nur, senin ey nur!

Bağın Nursî huyun munis, özün İdris ferd-i yektâ

Açılmış gül, öter bülbül, yüzünde var zarif bir tül,

Yazılmış üstüne nurdan (Kâb-ı Kavseyni ev ednâ)

Sana cânın fedâ etmez mi, senden hem görenler hak

Sözün hak, özün hak, mesleğin hak, hem merteben ulyâ.”

Yine de sende bir hal var!

Zülüflerin dağınık, nur-efşan sîman mahzun

Boynun bükük, dilin suskun

Sen Yusuf musun?

Ey doygunluğa ermiş ruh!

Nesl-i Cedîd deyip seni ararız;

Issız çölde gece giderken

Bir ateş gören Musa gibi

Almak için bir haber ve ateşten bir kor

Ki, sinede yanıyor

Hem nurundan bir şule…

Nebiler beşiğinde sallanmış gibi

Bir edâ var sende

En mukades ninni

Nakşolmuş gibi gönlüne

Ve nağmeleri, hâlâ peşinde

Sevkediyor seni bir hedefe…

Ey dağınık kâkülünde amber kokusu

Kalbinde derin bir huşu taşıyan

Mesih soluklu, Heraklit pazulu!..

Ey Yusuf-meşrep!

Bitmedi mi çilen

Bitmedi mi zindanın;

Yalnızlığın ve hicranın?

Ne zaman sonsuzluk seyahati

Hızır-Musa buluşması

Sırlı yolculuk?

Ne zaman olacak Zülkarneyn gibi

Güneşin doğduğu-battığı

İklimlere varış?

Ne zaman fitneye karşı kuracağın set?

Ne zaman bozgunculuğa dur deyiş?

Bil ki, Kenan ili perişan

Seni ovandan obandan koparalı

Boyunlar buruk

Gözler yaşlı, beller bükük

Durmaz Yakupların gözyaşları

Artık bir sahne bekliyoruz

Bedeviyetten medeniyete geçişi hazırlayan

Ne zaman saklanacak Melik’in tası

Bünyamin’in çuvalına

Esrarın düğüm noktası

Ne zaman apaydın çözülecek?

Ve ne zaman dinecek Yakub’un gözyaşı?

Ey boyu bâlâ

Bu kıtlık ne zaman erecek sona?

Kıtlık ki, kıtlık

En başta insan ve vicdan kıtlığı…

Gerçi satsalar da seni

Bir köle gibi kardeşlerin

Ama korkma

Âdil pederin

“Arayın” dedi, “her yerde”

İnse de gözlerine perde…

Kokunu almak ister

Ne olur, hiç olmazsa gönder

Bir gömleğini

Râyihan burnunda tüter…

Ey gözyaşlarının suladığı fidan

Ey ruhlarda açan

Gönüllerde tomurcuklanan

Nâzenin çiçek

Ey kalb sadefinde kıyamete dek

Gülümseyecek inci

Ey duaların meyvesi!...

Bu sesi ve bu nefesi,

Senin destanlarında tükettik…

Şimdi bir ışık belirdi

Ziya ziya gözlerimize

Bir yavuz yürekli

Yunus nefesli

Gökte aranıp yerde bulunan

Adına binler destan yakılan

Bir yiğit gibi çıktı karşımıza

Soruyoruz sana

Hem de son bir defa:

Sen gerçekten Yusuf musun yoksa?..

Safvet Senih

[email protected]

04 Eki 2017 12:21

YAZARIN SON YAZILARI

YAZARLAR

TÜM YAZARLAR

Samanyolu Haber

Günümüz Yusufları

Safvet Senih