Bizim boynumuzu bükmeyin!

Gaziantepli, karı-koca iki öğretmenin hikayesini yazmıştım. Önce baba, sonra anneyi aldılar! Üçü de okula giden 12, 15 ve 18 yaşlarındaki erkek çocuklar evde yalnız kaldılar! 

Kiradaydılar... Ev, anneannenin yaşadığı şehre taşındı kış ortasında; çocuklar, anne-babadan sonra, arkadaşlarından da koparıldılar! 

İki ay geçti! Daha hakim karşısına çıkarılmadılar! Kendilerine, 'Neden şu dershanede çalıştınız? Neden bu bankada hesabınız var?' deyip tutukladılar! 

Geçtiğimiz günlerde babadan bir mektup geldi çocuklarına. Dimdik ayaktaydılar!

Özetle o mektuptan bazı alıntıları paylaşmak istiyorum. Tarihe not düşelim. Çocuklarına bakın ne nasihat ediyor babaları?

Mektup böyle... Öğretmenin yaşlı babasına, hala oğlu ve gelinin zindanda olduğu söylenememiş! O, çocuklarını güvende ve işlerinin başında sanıyor!

Kaç kişi farkında olanların bilmiyorum? Kaç kişi duyuyor zindandan gelen sesleri? 

Kaç kişi biliyor annesiz/babasız çocukları?

Ama sen duymasan, görmesen de bir gören var Türkiye! Mektupta O'na yakarış var zaten! Tarih de hem bu zulümleri hem de kahreden sessizliğini kayıt ediyor! Babanın dediği gibi; "Her şeyin  açığa çıkacağı mizan kurulduğunda, anlayacağız her şeyi! " Zalimlerin yakasında olacak iki dünya da masum çocukların elleri! 

Not 1 : Mazlumların sesini duyurmak ve onlara yardımda bulunmak isteyenlere bu sütunlar hep açık! Bizim de görevimiz dua ederek, hem onların sesini duyurmaya çalışmak hem de tarihe not düşmek olsun!

Not 2 : Gaziantep'te karı-koca öğretmen nasıl gözaltına alınmıştı? İlk yazı: