Geçtiğimiz günlerde Ahmet Akgündüz, Üstad Bediüzzaman’ın kardeşi Abdülmecit Ünlükul’un oğlu Suat Ünlükul’un, 1987 yılında noter huzurunda tüm telif haklarını Ahmet Aytemur’a devrettiği iddiasında bulunup bir noter belgesini medya ile paylaşmıştı. Akgündüz’ün ‘Risale-i Nurların vârisi Ahmet Aytimur’dur iddiasının asılsız olduğu ortaya çıktı. Mutlu Yayıncılık’ın başında bulunan ilahiyatçı-yazar İsmail Mutlu, yayınladığı 1994 yılına ait mahkeme kararıyla noter tasdikli telif hakkı devrinin hükümsüz olduğunu gözler önüne serdi. Algı operasyonunu bitiren mahkeme kararı 1995’te Yargıtay tarafından onandı ve kesinleşti.
İsmail Mutlu, ‘Risale-i Nurların basılmasının her yayınevi için serbest olduğu’ yönünde karar veren mahkeme kararını, medyanın yanlış yönlendirmelerinden sonra paylaşmaya karar verdi. Mutlu’nun elinde olan belge de, Ahmet Aytimur’un ve Hüsnü Bayram’ın, Zehra Yayıncılık’a ve yayınevinin başında bulunan Sıddık Dursun’a Risale-i Nurları basmaması için açtığı davanın kararı yer alıyor. Kararda, Aytimur’un mahkemeye ibraz ettiği noter onaylı belgenin Üstad’ın tüm mirasçılarının izni olmadan imzalandığı için geçersiz sayıldığı yer alıyor. Ayrıca Üstad’ın 1960 yılında vefat etmeden bazı talebelerine bıraktığı ancak 1963 yılında notere onaylatılan vasiyetnamenin de resmi bir belge olarak kabul edilemeyeceği ifadeleri yer alıyor. Mahkeme bunların yanı sıra davacı olan Ahmet Aytimur ve Hüsnü Bayram’ın Bediüzzaman Said Nursi’nin resmi mirasçısı olmadıklarını söyleyerek davayı reddediyor. Bu kararın çıkmasında sonra Ahmet Aytimur ve Hüsnü Bayram, bu kararı temyize götürerek davanın Yargıtay’da devam etmesini sağlıyor. Ancak Yargıtay, kendisine intikal eden dava ile alakalı bir alt mahkemenin verdiği karara uyarak verilen hükme uyuyor ve isteği reddediyor. Kültür Bakanlığı’nın daha önce alınan mahkeme kararlarının kendilerine ibraz edilmesine rağmen hiçbir hukuki gerekçe sunmadan bu sıkıntıda ısrar etmesi, usulsüzlüğün arkasında siyasi bir çekişmenin olabileceği ihtimalini güçlendiriyor.
