İçinde biriken metan gazının sıkıştırmasıyla havaya fırlayan rögar kapağı hâlâ yere düşmedi; şimdilik havada taklalar atıp duruyor ve nereye düşeceği henüz belli değil fakat tabiat kanunudur, fazla uzağa gidemez.

Yenişehirli Avni Bey’in vaktiyle, “Kimse idrak etmedi mânâsını da’vâmızın/ Biz dahi hayranıyız da’vâ-yı bî-mânâmızın” beytiyle tesbit ettiği üzere basıncı patlama noktasına getiren Erdoğan’ın, muhtemelen kendisinin bile mahiyetini bilemediği çözüm meselesidir. Türkeş’in tâbiriyle Erdoğan kaplanın sırtındadır; ne söz geçirebiliyor ne de inebiliyor. Tam bir politik iflâs ve sıkışmışlık hâli. Vaktiyle elini taşın altına koyup risk aldığında, ‘icabında baldıran zehri içerim’ diye kararlı davrandığında kendisini sevmiş ve desteklemiştik, çünkü saftık ve Erdoğan çapında bir politikacının problem çözmekten çok, ‘Bu problemi çözersem bana ne getirir?’ hesabı kollayacağını bilmiyorduk. Ne var ki süreç yönetimi berbattı ve tıpkı ‘Yeni anayasa yapacağız’ efsânesinde olduğu gibi siyasi menfaati için çözümü rehin tuttuğunu çok geç anladık. Aldatılan bizdik. Nitekim son kamuoyu araştırma raporları, milliyetçi tepki oylarının AKP’den uzaklaştığını işaret edince o şaşırtıcı, “Ne Kürt meselesi yav?” çıkışı geliverdi.

İstese de istemese de Kürt siyasi hareketi artık Erdoğan’dan bağımsız bir mecrâda yürüyor. Türk hükûmetlerinin mesele üzerindeki belirleyiciliği, gayrıciddi gel-gitlerden, konuyu süreye yayıp siyâsi nemâ sağlama çabalarından ve temelde samimiyetsizlikten ötürü hemen hemen kalmadı. Ortadoğu’daki son gelişmeler Türkiye’yi Kürt denkleminden uzaklaştırdı ve avâre kasnak durumuna getirdi. İmralı’da mahpus yatan artık Öcalan değil, sivil siyasetin problem çözme becerisidir. Durumu farkeden Davutoğlu hükûmeti’nin Arınç vasıtasıyla çözümde inisiyatifi elden kaçırmama hamlesi ise birkaç saat içinde sulanarak inandırıcılığını kaybetti. Patlak yama tutmuyor!